'Hogescholen moeten geen fabrieken worden, als alle leraren door eenzelfde fabriek gaan heb je allemaal dezelfde leraren en dat wil je niet.'
Door de Raad van Toezicht van IPABO waait sinds ruim een half jaar een frisse wind. Jeffrey Kyenkyenhene werkt op dagelijkse basis bij een specialistische maritieme verzekeraar (schepen, kranen end.), maar nu zet hij zijn drive en financieel economische achtergrond ook in als toezichthouder. 'Toezichthouder zijn betekent alles in check houden en een klankbord zijn voor het bestuur, de RvT is de achteruitrijcamera van het bestuur.'
Lid van de Raad van Toezicht, dat klinkt soms wat abstract, wat doe je precies voor IPABO?
'IPABO is een hogeschool in Amsterdam en Alkmaar met een interconfessionele levensbeschouwelijke inslag. Zij leiden mensen op voor het primair onderwijs en nemen daarbij ook de levensbeschouwing van het individu en de maatschappij in acht. Vanuit mijn gewone baan ben ik vooral operationeel bezig, ik rapporteer aan het management, aandeelhouders en andere belanghebbenden. In het geval van IPABO is de belanghebbende de maatschappij en dan is het handig dat een raad van toezicht het reilen en zeilen in het oog houdt. Vanuit die functie houd je toezicht op het beleid, de missie en visie en ben je sparringpartner voor het bestuur. Stroken de doelen? Dragen de beslissingen van het College van Bestuur bij aan het bereiken van de onderwijsdoelstellingen?'
Wat beweegt je ertoe om zo’n functie op te pakken?
'De maatschappelijke betrokkenheid. Ik vind het belangrijk om een steentje bij te dragen aan de maatschappij en iets terug te doen. Zelf vind ik dat ik best wel veel te danken heb aan het Nederlandse onderwijssysteem. Ik wist bijvoorbeeld na mijn havo niet zo goed wat ik moest gaan doen, toen zei een docent tegen mij: "Hee Jeffrey, als je een studie kiest, kies een studie waarvan je weet waarvoor je wordt opgeleid." Dat vond ik mooi, daar heb ik echt wat aan gehad.'
'Ik ben een van de jongere toezichthouders binnen het team, dus ik hoop een fris elan toe te voegen.'
Is het wat je ervan verwachtte als toezichthouder?
'Ja, dit is mijn eerste toezichthoudende functie en in het begin was het wel wennen, dan ben je vooral aan het luisteren. Op een gegeven moment ga je van het luisteren naar het mee bespreken en mee toezicht houden. Daarbij moet je overigens oppassen dat je niet op de stoel van het bestuur gaat zitten.'
Wat voeg jij nu specifiek toe aan deze Raad van Toezicht?
'Ik ben nog in de dertig en daarmee een van de jongere toezichthouders binnen het team, dus ik hoop een fris elan toe te voegen. Ik kan me nog vers herinneren hoe het was toen ik studeerde, wat mij aantrok. Andere toezichthouders zijn bijvoorbeeld nog van de open dagen bezoeken, maar ik bezocht de website, dat was voor mij genoeg. Mijn achtergrond is ook meer divers, mijn ouders komen uit Ghana. Ik heb een heel andere opvoeding gehad, een ander netwerk en gemeenschap, ik ben meer in een "melting pot" opgegroeid van basisschool tot aan universiteit.'
Waarom is die diversiteit zo belangrijk in een Raad van Toezicht?
'Het belang van diversiteit is dat de blinde vlekken zichtbaar worden gemaakt. Een goed voorbeeld is: als jij in de avond lessen inroostert, dat moet je weten dat het voor mensen met een multiculturele achtergrond lastig kan zijn om mee te doen. Zij hebben nog verplichtingen naar familie en hun omgeving. Iemand met een multiculturele achtergrond zal daar mogelijk eerder op wijzen: "Is hier wel op gelet? Als je deze opleiding op zo’n manier vormt, dan bereik je die en die doelgroep niet." Een divers RvT is een afspiegeling van de populatie waar het bestuur het beleid van de organisatie voor uitstippelt en uitvoert.'
En wat heb jij weer geleerd van de andere RvT leden?
'De volwassenheid. Ik ben van nature vrij kalm, dus dat scheelt. Maar als jong persoon ben je af en toe wel wat te snel, kun je af en toe de details over het hoofd zien. Dat is iets wat je nog moet leren, de calmness, de antenne om de bigger picture te overzien. Dat leer je van mensen met ervaring, die zijn daar al verder in.'
'Ik zie het als een voorrecht om een steentje bij te dragen aan de onderwijssector.'
'Ik hoop ook als persoon te groeien door het toezicht houden. Ik zie het als een voorrecht om een steentje bij te dragen aan de onderwijssector van Nederland en hoop dat ik daar ook zo van leer dat ik anders naar de maatschappij kijk, anders naar educatie. Zoiets als lerarentekort, eerder dacht ik "het zal wel," maar nu lig ik er wel wakker van. Als ik over een aantal jaar kinderen heb, is het nog maar de vraag of zij fysiek onderwijs kunnen krijgen omdat er waarschijnlijk niet genoeg leraren zijn.'
Wat hoop je te bereiken voor IPABO
'Allereerst hoop ik door een goede sparringpartner te zijn voor het bestuur, dat zij de gestelde doelstellingen kan behalen en hiermee de opleiding onderwijs aantrekkelijker kan maken, zodat we meer leraren met impact opleiden en de lerarenpopulatie steeds meer divers wordt. Verder hoop ik dat IPABO, door goed financieel toezicht, als kleine niche hogeschool een positieve toekomst tegemoet gaat en zich kan blijven onderscheiden in Paboland. IPABO is meer gebaat bij het zijn van een grote speler in deze niche, dan irrelevant in een grote markt. Wanneer je mijn eigen niche verzekeraar vergelijkt met de grote bekende verzekeraars zijn we een kleintje, maar daar is wel behoefte aan vanuit de markt. Datzelfde merk je ook bij IPABO, dat de studenten zelf ook behoefte hebben aan een school die oog heeft voor levensbeschouwelijke en religieuze diversiteit. Hogescholen moeten geen fabrieken worden, als alle leraren door eenzelfde fabriek gaan heb je allemaal dezelfde leraren en dat wil je niet.'